Z Ottawiakami pożegnaliśmy się pod koniec marca 2015. Wyruszyliśmy na podbój Halifaxu, w wynajętym samochodzie z 300 konnym silnikiem i napędem na tylną oś. Auto z bagażnikiem o wymiarach 5 x 10 stóp zapakowane pod dach (różnymi rzeczami, jakie otrzymaliśmy hojnie w darze od naszych znajomych) wjechało do Halifaxu, niedługo po największych opadach śniegu ówczesnej zimy stulecia w NS.
Przez kilka dni szukaliśmy mieszkania, chociaż już mieliśmy na oku jeden apartament wyszukany na Kijiji (tutaj piszemy czym jest kijiji) jeszcze z Ottawy. Ogłoszenie było zamieszone przez kogoś, kto szukał chętnego na „sublet”, bo sam przeprowadzał się do Toronto. Cena była atrakcyjna, lokum z pralką i suszarką w środku, umowa do przejęcia na month-to-month.
Mieszkanie owo zobaczyliśmy w pierwszej kolejności i wydało nam się bardzo ładne, ale wiedzieliśmy też, że są na niego inni chętni. Z tego powodu, przez kilka następnych dni rozglądaliśmy się za jakimś zabezpieczeniem, tak na wypadek odrzucenia naszego wniosku o wynajem. Na szczęście, poprzedni mieszkaniec tego apartamentu (nazwijmy go A.) poprosił zarząd budynku, żeby to Nas wybrać, bo byliśmy pierwszymi, którzy zadzwonili po ukazaniu się ogłoszenia i oceniał nas na bardzo „decent” parę. O zgodzie na nasz najem dowiedzieliśmy się 24 marca, we wtorek, chyba koło południa. Radość była duża, ale było też niedowierzanie, że tak łatwo poszło (a może jeszcze się rozmyślą i gdzie wtedy będziemy mieszkać? Byliśmy też ogólnie zmęczenie, że ciągle jesteśmy na walizkach. Klucze dostać mieliśmy dopiero koło 30/31 marca, a BnB mieliśmy zarezerwowany tylko do południa 29 marca. Ostatnią noc z 29/30 spędziliśmy u nowo poznanych znajomych. Mówię wam, przygoda na przygodzie 😉
Ale … do 25 marca chcieliśmy również oddać busa (by nie płacić za niego kolejne dni), który ciągle był zapakowany po dach, więc umówiliśmy się już wcześniej z poprzednimi lokatorami, że udostępnią nam piwnicę, zanim się jeszcze wprowadzimy do mieszkania. Piwnica (storage) była w cenie, miała wymiary 5 x 10 stóp, wysokość około 3 metrów – i na szczęście, cały nasz bagaż tam się zmieścił. Mogliśmy podjechać z całym ładunkiem pod same drzwi, bo ten schowek był w garażu podziemnym pod budynkiem i okazało się, że szczęśliwie mieścimy się busem na wysokość z zapasem kilku centymetrów. Po wypakowaniu całego busa naszła mnie myśl: „… ale czy teraz wyjedziemy, skoro bus waży dużo mniej?”. Okazało się, że zmieściliśmy się idealnie na styk, jedynie gumowa uszczelka bramy wjazdowej przetarła delikatnie końcówkę dachu … jakby chciała otrzeć moje spocone czoło po ciężkiej pracy :).
Nadal nie mieliśmy kluczy do apartamentu, więc też pilota do bramy i owej piwnicy. Umówiliśmy się z A. że przed oddaniem busa zrobimy ostatnie zakupy, przywieziemy nasze walizki i zostawimy w schowku wszystko, aż do czasu gdy dostaniemy klucze. I tu pojawił się kolejny problem i wątpliwość. Telefon A. jest wyłączony. I to w takim momencie, gdy musimy zostawić nasz bagaż. No i co jeśli to wszystko to jakiś przekręt? Ostatecznie nie mieliśmy niczego na papierze, wszystko na przysłowiową gębę załatwiane. Nasze rzeczy byłyby zablokowane, a my goli i weseli?
Heh no dobra, do śmiechu to nam w tamtym momencie nie było. A. telefonu nie odbierał, domofon do bloku (to najczęściej jest przekierowanie na telefon komórkowy) milczał, trzeba było czekać. Na szczęście, po jakimś czasie A. oddzwonił i przeprosił Nas za zwłokę. Okazało się, że był z żoną w szpitalu na badaniach.
I cóż. Wszystko dobrze się skończyło, a my w Naszym lokum mieszkamy do chwili obecnej i póki co, nie mamy co narzekać. Mieliśmy kiedyś myśl, żeby poszukać czegoś taniej (teraz płacimy 1150 Cad + prąd za 2 bedroom, 2 full łazienki, pralkę, suszarkę i zmywarkę, parking podziemny i storage), ale niestety, tańszy rent ma z reguły swoją inną, dużo bardziej niewymierną ceną. Od razu mówię, że za taki standard w Halifax, to jest całkiem niska kwota. Tutaj, możecie porównać ceny.
M. & Em.
PS: Ten wpis został aktualizowany w 2018 r. by Em.